Godność: Aimée de Fleur
Pseudonim bohaterki: Moonie - jest słowem przekręconym z angielskiego
Moony czyli Lunatyk, księżycowy.
Wiek: Siedemnaście wiosen już stuknęło, kiedy w końcu zdecydowała o zapisie do tej szkoły.
Płeć: Kobieta
Orientacja: Panromantyczna, Asexualna
Kwami: Seela, przypomina miniaturowego wilka.
Miraculum: Obróżka z zawieszką - księżycem.
Moc bohatera: Alpha - umiejętność pasywna, działająca cały czas od momentu, gdy Aimée się przemieni.
Aspekt: W swojej ludzkiej postaci jest dziewczyną dość mocno przyciągającą spojrzenia. Zgrabna, przy swoim metrze siedemdziesięciu pięciu centymetrach wzrostu mająca zaledwie pięćdziesiąt kilogramów. O kobiecej sylwetce, z wystarczająco dużymi piersiami, wcięciem w talii i szerokich biodrach, jednak największą zaletą były jej długie nogi, z których zawsze była wybitnie dumna. Dłonie zakończone długimi, mocnymi paznokciami. Nigdy nie malowanymi z powodu lenistwa. Nad twarzą natomiast można by się dłużej rozwodzić. Mała szczęka, delikatnie wykrojone, jasne usta, mały nosek. Duże, zielone, kocie oczy. Źrenica jest nienaturalna, odrobinę wydłużona, przez to oczy jeszcze bardziej kojarzą się z kocimi. Otoczone są kaskadą czarnych rzęs. Nad nimi ciemne brwi układające się w delikatne łuki. Posiada ona trzy kolczyki w lewym, natomiast w prawym uchu tylko jeden. Jej dziwną przypadłością są naturalnie białe włosy, wiecznie związane w małego kucyka nad karkiem, z którego wydostaje się ich znaczna część, by złączyć się z grzywką po bokach twarzy.
Jako bohaterka natomiast przywodzi na myśl cień, postać eteryczną, trudną do uchwycenia wzrokiem. Wilczyca o srebrnym futrze, pięknym ogonie z którego jest niezmiernie dumna. Włosy w tej postaci są rozpuszczone, nie sięgające karku, zawsze w nieładzie. Uszy na głowie mimo, że prawdziwe nie są, wyglądają jak stworzone z wielką precyzją, futrzane, miękkie. Na szyi Miraculum, obroża z księżycowym wisiorkiem. Księżyca ubywa, im bliżej jest ona do przemiany. Strój dziewczyny jest w odcieniach szarości, składa się z sukienki bez ramiączek, przepasanej w talii grubym pasem z tyłu którego trzyma się ciężki ogon i dwie pochwy na broń. Pod prawą piersią zaczyna się obszyta futrem narzuta, do której doszyty jest rękaw przylegający do ciała, zakończony rękawiczką ze szponami. Na drugim ramieniu natomiast ma rękaw trzymający się na przedramieniu dzięki gumce, także zakończony futerkiem, które częściowo zakrywa dłoń z taką samą rękawiczką. Prawy but dziewczyny jest długi do połowy uda, także z futerkiem. Obcasy ma małe, trzycentymetrowe. Nosi przylegające legginsy, długie na lewej nodze, na prawej natomiast kończące się jeszcze pod materiałem sukienki. Lewy but jest ciemniejszy, krótki, także zwieńczony futerkiem. Jej bronią są gunblade'y, równie piękna, jak i niebezpieczna broń. Są to krótkie miecze, ledwie sześćdziesięcio centymetrowe, zakończone kolbą. Jest to połączenie ostrza z rewolwerem, z broni palnej widać magazynek oraz lufę, a także spust umieszczony tuż za ostrzem.
Charakter: Z wyglądu wydaje się miła. Jednak nie oceniajmy książki po okładce, mimo sprawiającego dobre wrażenie wyglądu, jej charakter jest jednak bardziej skomplikowany. Najlepiej zapamiętać, że około siedemdziesięciu procent jej wypowiedzi ocieka sarkazmem, pozostałe trzydzieści to zazwyczaj bycie niemiłą. Jest to jej "mechanizm obronny", boi się, że powie coś głupiego, a jeśli będzie to jednocześnie głupie i wredne, to człowiek raczej skupi się na tej drugiej rzeczy. Osoby zdolne z nią przebywać, a nawet ba, chcące się zaprzyjaźnić, muszą mieć doprawdy stalowe nerwy. Jeśli już poczuje do nich jako taką sympatię, cynizm spada do około pięćdziesięciu procent, a ona zaczyna zachowywać się bardziej przyjaźnie, ciekawsko. Jeśli uda ci się dostać na ten szczebel znajomości, gdzie zaczyna traktować cię niemalże jak rodzinę, wtedy masz przejebane. Swoim bliskim potrafi wręcz wejść na głowę, domaga się uwagi i pieszczot. Można ją wtedy przyrównać do nadpobudliwego szczeniaka. Szczeniaka z ADHD. Do pewnego czasu można uważać to za urocze, później robi się dziwne. Jednak w większości przypadków próbuje być opanowana. Tylko czasem z ekscytacji aż nią trzęsie. Uwielbia uroczych ludzi i zwierzęta, więc nawet mimo oziębłego zachowania, uwielbia się do nich przytulać.
Kiedy przywdziewa kostium, jej charakter zmienia się minimalnie. Przestaje próbować zachowywać pozory, oziębłość zanika, pokazując tą energiczną stronę. I mimo, że na świat patrzy wciąż z tą chłodną powagą, to więcej się uśmiecha, tak prawdziwie, niewymuszenie.
Historia postaci:
